Hoofd, hart en buik

Werken vanuit hoofd, hart en buik. Volledig vanuit jouw zijn. Helaas kunnen deze drie soms zoveel verschillende en soms zelfs tegenstrijdende signalen afgeven. Dan ontstaat er een innerlijk conflict tussen gedachten, gevoelens en daden. Vast heel herkenbaar als coach. Of waarneembaar in het team dat je coacht! Volgens onderzoekers hebben we niet alleen een brein in ons hoofd, maar hebben we ook een brein in ons hart en een brein in onze buik. Wat een interessante invalshoek! Het idee van meerdere “breinen” in ons lichaam die samenwerken is fascinerend. Het doet denken aan een soort innerlijke Raad van Bestuur, waarbij elk “brein” zijn eigen expertise en perspectief inbrengt om ons te helpen beslissingen te nemen en ons gedrag te sturen.

Het lichaam reageert voortdurend op wat we denken, voelen en doen. Wist je dat het hart meer signalen naar het ons hoofdbrein stuurt dan het hoofdbrein naar het hart? Onderling communiceren ze dus voortdurend. Dat geldt ook voor onze buik.

Dus stel je nu eens voor dat je als teamcoach de signalen die je lichaam geeft echt leert waar te nemen. In het moment. Wanneer je een team coacht.

Ik geef je een voorbeeld.

Het team van artsen en verpleegkundigen spraken onderling over de nieuwe regels die er vanaf 1 juli zouden gaan gelden. De energie veranderde in de groep en ik merkte als teamcoach dat ik wat onrustig werd. In plaats van dat ik achter in mijn stoel bleef zitten, schoof ik steeds wat verder naar voren en het leek ook wel of mijn keel aan te kriebelen was. Mijn keel ging steeds verder dichtzitten. Verstikkend vond ik het. Mijn hart ging sneller kloppen en werd ook onrustiger, het begon zelfs te borrelen in mijn buik.

Ik keek nog eens naar het gesprek dat er gaande was. Mijn hoofd zei: nou dat gaat goed, ze praten lekker door en het komt zeker wel ergens. Mijn hart en buik zeiden anders. Toen er even een stilte viel, nam ik het woord. Weet je; het oogt dat jullie een mooi gesprek hebben en toch ervaar ik dat ik het benauwd krijg. Mijn keel zit dicht en ik word wat onrustig. Is er iemand dat dit ook herkent? De groep viel helemaal stil, een aantal zette grote ogen op en Inge zie: nou wat goed dat je dat zegt! Ik heb dat ook! Het lijkt wel of alle anderen het eens zijn met die nieuwe regels maar als ik heel eerlijk ben, ik niet. Ik durf het bijna niet te zeggen! Ik heb er een krop van in mijn keel!

Er ging een zucht door de groep, niet een van frustratie maar van opluchting. Mijn buik begon weer te borrelen en ik ging weer verder achterover in mijn stoel zitten. Mijn Raad van Bestuur was weer wat rustiger. In het team ontstond een ander gesprek.

Leren inzetten van hoofd, hart en buik maakt het teamcoach-vak veel leuker, met meer impact en je hoeft echt minder hard te werken. Het is goed voor de groep en het mooie is jouw lichaam doet het voor jou.

Mijn hart maakt er soms zelfs een sprongetje van.